σαν μνημη;;; ....σαν Ερωτας ρε ....Σαν ξωτικό

Αιμόφυρτα θέλω
θερίζουν γεννήματα πατωμάτων
γεννούν κι αυτοδολοφονούν, σε χρόνο μνήμης χρυσόψαρου .

ρακένδυτη περιφέρεται κι η μνήμη πια …
χάσκουν κενά οι φορεσιές της
"Πού πότε πώς"….κεντίδια χρονικά επιρρήματα
στολίδια ξέφτια
περιφερόμενα σε γιορτινές στιγμές
με ένα ποτήρι αλκοόλ καρφωμένο στο μεσαχέρι..
ψάχνει λιοβασίλεμα να πέσει…να χαθεί
αυτοκτονώντας την …καλαίσθητη προσμονή χιλιάσθαιντων Ερώτων................

*ΣΤΗΝ ΙΩΑΝΝΑ....

ένα χρόνο μετά......

Αφυπνίσου παραρρέουσα συνείδηση μου…
Αφυπνίσου…
Επίορκοι σκοτώνουν τα παιδιά σου….

Αφυπνίσου καρδιά μου….
Αφυπνίσου
"Μπάτσος" ξεριζώνει σπλάχνα Μάνας ....εν ψυχρώ…

Αφυπνίσου έντιμε αστυνομικέ
του δικαίου θεματοφύλακα όρκο τήρησε και
Αφυπνίσου
Καρκινώματα εισχωρούν στο σώμα σου και το κατασπαράζουν

Αφυπνίσου νου ….
Αφυπνίσου
Παρακράτος τραμπούκος κατακαίει το κορμί σου και στρατιές ανέργων γεννά

Αφυπνίσου πολιτισμέ ….
Αφυπνίσου….
ο Αντιεξουσιαστής δεν είναι ο εχθρός σου…
Αφυπνίσου ...
το αυγό του φιδιού δεν κοιμάται ποτέ...
πολύτοκο γίνεται και γεννά
φίδια φίδια φίδια ....
φίδια που ορέγονται Αναστημένα Νιάτα....

Λαό χωρίς συνείδηση με ξεχασμένη μνήμη
πάντα θα κυβέρνα παρακράτος τραμπούκων…κουκουλοφόρων….
Γνωστών γνωστών και γνώριμων ΟΛΩΝ…
ΤΟΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ….ΤΟΥΤΟΙ ΠΟΥ...
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΣΗΜΑΔΕΨΑΝ ΚΑΡΔΙΑ ΑΝΗΛΙΚΟΥ…

Θα καίει ….θα κατασπαράζει….θα σφάζει ΜΝΗΜΗ
Τούτο το παρακράτος…..

Αφυπνίσου συνείδηση μου
" ωραία κοιμωμένη" ....
απ την αγαλμάτινη στάση σου ξύπνα
και πένθησε τα ανήλικα παιδιά σου....
6/12/2008

........................................................................................

ένας χρόνος μετά…...

.................................................................

ένα χρόνο μετά

Ο τρόμος ρούχο έγινε

στο "πάντα" των γονιών για την σπορά τους…
σκληρές έγιναν οι μέρες…τρομαγμένες

ένα χρόνο μετά…
άφωνη παραμένω στον ΠΟΝΟ της Μάνας
Ενός Παιδιού… "παρεκκλίνουσας συμπεριφοράς"
σαν του δικού μου Γιου ......γαμώτο

Ένα χρόνο μετά...
Πώς να ευχηθείς σε ένα Παιδί "καλό ταξίδι"
όταν κατέσφαξαν τα πρώτα βήματα Του;;;
όταν το αύριο ( το δικο Του ΑΥΡΙΟ ) μνημη και δάκρυ Μάνας
το εσπειραν;;;

Ένα χρόνο μετά....
Πόσες μα πόσες οι ενοχές !!!!

ένα χρόνο μετά…
παραμένω διακαώς να επιθυμώ την γλώσσα να ξεριζώσω
γνωστού δικηγορίσκου των σκουπιδιών της T,V


........................................................................................................

Υ,Γ
"Σοσιαλιστές" που σήμερα κυβερνώντες είστε

μη ξεχνάτε. οσα διακηρύττατε,...
ένα χρόνο πριν...

σε "δεξιούς "κυβερνώντες
μη ξεχνάτε εσεις οι νυν κατέχοντες την εξουσία....

Πρόσκληση...Ελενη Νανοπουλου: ολόγραμμα

"Ολόγραμμα" της Ελένης Νανοπούλου,

με την υποστήριξη της "Τεχνόπολις" του Δήμου Αθηναίων.

Με έναν διαφορετικό τρόπο προσέγγισης, η εκδήλωση επιχειρεί τη δραματοποίηση της ποίησης, στο πλαίσιο μιας προσπάθειας της δημιουργού να φτάσει ο ποιητικός λόγος στο κοινό, μέσω θεατρικού δρώμενου, κίνησης, εικόνας και μελοποίησης.

Σε αυτή τη προσπάθεια η γραφή παίρνει σάρκα, οστά και φωνή,

μέσω της θεατρικής ομάδας "3ος όροφος", που αποτελείται από έφηβους,

στα χείλη των οποίων οι λέξεις γίνονται πιο οικείες, αποκτούν διάσταση στο χώρο και εικονοποιούν την δράση τους.

Τον ποιητικό λόγο δραματοποιεί η σκηνοθέτης Ελένη Γεωργίου,

ενώ η μελοποίηση στίχων, τόσο κατά την εισαγωγή, όσο και κατά το θεατρικό δρώμενο ανήκει στο Γιάννη Νανόπουλο.

Η Ελένη Νανοπούλου γεννήθηκε στο Άργος.

Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών της στο Τμήμα Οπτικής, σπούδασε σκηνογραφία - ενδυματολογία στη Σχολή του Λυκούργου Σταυράκου και εργάζεται στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση.

Στην επαγγελματική της διαδρομή έχει συμμετοχές σε κινηματογραφικές ταινίες, τηλεοπτικές σειρές και θεατρικές παραστάσεις.

Το "Ολόγραμμα" που εκδόθηκε το 2009 από τις εκδόσεις ΔΡΟΜΩΝ είναι η πρώτη της δημοσιευμένη ποιητική συλλογή, που αποτελεί ένα σώμα, με πέντε ενότητες γραφής.

Άλλα ποιήματα της έχουν δημοσιευθεί στο περιοδικό Ρωγμές.

Παρασκευη 20/11/2009

Τόπος: "Τεχνόπολις",

Αίθουσα "Άγγελος Σικελιανός"

Διεύθυνση: Πειραιώς 100, Γκάζι

Ώρα έναρξης: 20:30

Είσοδος ελεύθερη

πυρασφάλεια.....

Μη φοβάσαι τις μέρες…
Μήτε την φωτιά που καίει τα μάτια να φοβάσαι…
Πυρασφάλεια έγινε η ελπίδα…
κι όχι της μέρας ...
της στιγμής!
Ανάσα στιγμής σε βυθό ημερών καταδύσεις…
Κι ο πόνος…
ο πόνος γίνεται χρώμα…
σε πινέλο τραχύ.
Τον ζωγραφίζεις
Παυσίπονο σκληρό ναρκωτικό
να αντέξεις στο φως της μέρας
Να παίξεις κρυφτό μαζί του στην ατέλειωτη ( θαρρείς)
νύχτα του χειμώνα
( κατέφθασε τόσο μα τόσο πρόωρα φέτος)
αλήτης χρόνος…
Κλέβει στιγμές ..
ανάλγητος γίνεται θεός
Τάματα τιμαλφή προσδοκά…
Για μιας γέλιου στιγμή….
Γιο μιας στιγμή χαμόγελου κάλπικου…
Ε !!!!!!!!!!!
Είσαι εδώ;;;;;;;;
Η μήπως εκεί παραμένεις;;;;;;;;
ή
μήπως εκεί
εμμένεις;;;;;

αλήτης χρόνος….
Σε καταπίνει….
Σε καταπίνει...
Σε καταδύσεις αλαργινές….
Πνιγμένη σε αστέρια ευχές
Μέσα από εσένα…
Μέσα από σένα….

Σταγόνες από μελάνι....!!!!

Όταν η ποίηση Ιέρεια γίνεται…
Αμβροσίας μετάλλαξη…να πιουν οι Θεοί….
Να ξεδιψάσουν….




‘’κάθε βράδυ γυρίζοντας
θ’ ανοίγω τις παλιές φθαρμένες ιστορίες
να μην κλαίν
που κάθομαι εγώ αντίκρυ σου
και πίνω αθανασία την ανταύγεια σου’’
*
βάζω το δάκτυλο ανάμεσα στα μάτια
κατεβάζω σελίδα τα χέρια
αγκάλιασε με
δε κοιμάμαι ποτέ τις μικρές ώρες
κάποτε - κάποτε πλαγιάζω στην αυτοψία της αγάπης
*
θεέ μας
μας έψαχνες
με τον κανόνα και την απαίτηση
εν’ άθροισμα είναι το νερό
απ’ το ελάχιστο και το πολύ μας σώμα
*
δεν κοιμάμαι ποτέ τις μικρέ ώρες
κάποτε – κάποτε πλαγιάζω
στην αυτοψία της αγάπης

αποδημώ με την απρέπεια

το βιβλίο πωλείται στον Ιανό (Αθήνα -Θεσσαλονίκη) και στην Πολιτεία

Ζωή εδώ....(εσείς)

Ζωγράφισε εσύ τις μέρες τις επόμενες
Μηδενισμένες οι αποστάσεις…

βαφτισμένες έγνοια και Αγάπη
δικής σου…δικής μου
Καταδικές μας μη "καταδικασμένες" σκέψεις
για Σένα…για μένα
Στις δικές μας δυικές ημέρες
αυτές που ξημερώνουν ….
Δισκοπότηρο

" μεταλαμβάνω Ζωή "

προ(ς)φέρεις....

πίνω...

πίνω

από δικό Σου κέρασμα
και
τρέχω……
δεν φεύγω
επιστρέφω στο Αύριο
Με άλματα χαρακτικά….
Ναι…
Η ζωή τρέχει….
Δεν τρομάζει…δεν λογαριάζει…
Μήτε συμβόλαια στον αόριστο υπογράφει…
Σε μέλλοντα τετελεσμένο κληρονομά ανάσες καταθέτει…
Και πορεύεται ....
Δεν συγχωρεί
στον δισταγμό της ανάσας άφεση δεν ακουμπά....

η ζωή ξενυχτά…
και
αλκοόλ ουσίας κερνά…
στους μη γνωρίζοντες τους χρόνους μήτε τις εγκλίσεις
ενός ρήματος που ακούει σε όνομα " δειλιάζω "
κερνά και εύχεται "ουρονοτόξοτες" μέρες
στους αναλφάβητους του φόβου……
.......................................................................................................................................................................
Maya . Talisker . Αλεξάνδρα . Βίκυ . Ελένη . Ευαγγελία. Ιωάννα
Άγγελε . Takiz. Iωάννη

Μ α τ θ α ί ε…..
Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω… ΣΑΣ
..............................................................................................................................

*foto:http://circle--of--fire.deviantart.com/art/LIFE-94869503

**gcast: η ζωή (Δ.Μπάσης)..

ταξίδι.....

Απόκρυψη …
σ΄ αυτά του βαμβακιού τα σύννεφα

τα αδιαφανή
διάφανη γίνομαι....
Πίσω απ΄ την σελήνη…
σ΄ εκείνη τη πλευρά

τη σκοτεινή ….
σκιά και καθρεφτίζομαι....
Δίχως στοιχει(ά ) ταυτότητας
μήτε αριθμό…μήτε διαμονής τόπο...

Διάφανη ….…
ή

Απούσα….

Διαδρομές σιωπής…ηθελημένες
Σε ένα πρέπει γονυκλισία

Πρέπει …
Πρέπει…

Ένα ταξίδι…. ( στο πρέπει)

φέρει ...(κουβαλά)

Μια λατρεία ( μήτρας αιμορραγούσας στους αιώνες)
Δέκα αγάπες…(σε πέτρα γραμμένες εντολές στο αιώνιο )
Ένα Φόβο ( σ΄ αραξοβόλι ανέμου ζωγραφιά)

Αποσκευές….
.................................................................
Έβαλα ξύλα στο τζάκι….
να (με) δεχτούν …
ζέστης αγκαλιά
προσάναμμα
σαν η επιστροφή ανοίξει την πόρτα….
Πόσο γρήγορα ήρθε φωτεινό φέτος το χιόνι
ε;
Στην φωτιά της αντάμωσης,
σπίρτο
φλόγα πρόποσης…

Στο όταν ….(ξανά )των βλεμμάτων
Στο όταν… (ξανά) της απαντοχής

Να Σου πω;;;;
Να πω;;;

Απαντέχω…
Αντέχω….
Δύναμαι
Βουρκώνω
Χαμογελώ…
Φωνάζω…(γέλιο κραυγή)

Άκου!!!!
Άραγε ακούς;;;;;;;;;

Σ’ Αγάπησα
Σ ΄ Αγαπώ
Άκου…

ΣΕ ΑγαπΑ…..Ω!
(Στο ασυναίρετο
κατάθεση….)

Με ακούς;;;

Και …
κοίτα !!!
Κοίτα με…

Πάω…

ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΜΟΥ

...........................................................................................................

foto:http://gilad.deviantart.com/art/The-Journey-11118196

gcast: Night Ride Across The Caucasus

το βιβλιο της ζωης ....(μου)

ziveli....
.........................................................................................................................................................

στον χορο της σιωπης......

-Όσα η ζωή σου κλέβει…στα επιστρέφει δώρα θησαυρούς….
είπες
-Η μοναξιά ειν΄ από πέτρα -
είπα….
Κι είναι….
Χαράζουν πάνω της οι στιγμές
αποτυπώματα δαχτυλικά Ψυχής….
Κι αν μοναδικό, της ύλης των δάχτυλων το αποτύπωμα είναι,
σκέψου…
Αυτό της ψυχής,…..
πόση μοναδικότητα να το βαραίνει...
πες!
Σ΄ ένα ταξίδι μακρινό αφέθηκα…
Μαζί μου στις αποσκευές…
τα δαχτυλικά της ψυχής αποτυπώματα θα πάρω…..
μοναδικά ….δικα σου
Κι αν για τούτο το ταξίδι ένα μόνο ένδυμα η ύλη ανάγκη έχει….
είν΄η ψυχή
που καθορίζει την πλούσια φορεσιά της….
Κι αυτή…να ξέρεις…
το ξέρεις
Τα "μοναδικά" ανάγκη έχει
Αυτά….
Τα
Των
αγαπημένων φορεσιές - αποτυπώματα ….
Αυτά έχει…..

......................................................................................................

*Στην Αλεξάνδρα

.......................................................................................................

** gcast: ο χορος της ψυχης .Μανος Χατζιδακις

***foto: deviantart http://majki-majk.deviantart.com/art/blood-32460711

φεγγαρι υψωνεται......

Ευχή ....ευχής!!.

Άμποτε ξανά μαζί, στο ολόγιομο του, το επόμενο.....!!!!!

........................................................................................................................

*foto: ..deviantart http://kovalvs.deviantart.com/art/full-moon-34842602

**gcast: Ofra Haza - My Ethiopian Boy

τουτο το καλοκαιρι......

*Στο χελιδόνι (μου) που έμαθε να ζει και σε φθινόπωρους χρόνους.....

**foto: http://photo-earth.deviantart.com/art/I-shall-go-anyway-135510851
***gcast: Loreena Mckennitt - The Mummers' Dance

Χρονια σου πολλα πολλα .....σοφη μου

ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ ΣΟΦΗ ΜΟΥ ΦΙΛΕΝΑΔΑ.......

Χρόνια σου όμορφα....

Χρόνια γεμάτα γεύσεις ζωής.....

Χρόνια γεμάτα μυρωδικά θαλασσινά ....

Να ονειρεύεσαι ζωή .....σαν Παιδί

Να ερωτεύεσαι ζωή ......σαν 'Εφηβη

Να αγαπάς ζωή ........σαν με την σοφία των χρόνων

Σ΄ΑΓΑΠΑΩ.....

ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΟΜΟΡΦΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ......

ευχή καλοκαιρινή............

σε όλους ΕΥΧΗ.....

καλού καιρού μέρες....

ΑΞΕΧΑΣΤΕΣ......

foto: http://andrewapuya.deviantart.com/art/Sunset-Silhouette-73841982

gcast: 1. CANZONE - STROSE TO STROMA SOU - Lucio dalla, Mario Fran

δώρο του ΑΓΓΕΛΟΥ!!!!!! γιορτινό

το ....αναπάντητο του ΄Ε(ρωτά)

στοιβάζω τυφώνες σ’ αγκαλιά γρανίτη
(να μη την σπάσουν)
χαμογελώ σε άνεμο έναν…. (παραδίδω χαμογέλιο σε πνοή νοτιά)
φυλακίζω σε βλέμμα στεγανό, σύννεφα ταξίδια
(ονειρεύομαι χάδι θαλασσινό)
Επισυνάπτω (επεξήγηση)
αιτίας πολέμου με τον φόβο αυτόν τον Έναν ....
Την (αν)ουσία της ματιάς σου (αντι)παλεύω
το κενό μου σκεπάζω με το ουσιαστικό των χειλιών νεύμα
ξαναγυρνώ στην εκκίνηση
ατάκτως….
τακτική κίνηση υποχώρησης...
Στρώνω καινούργιες αισθήσεις
να σε κατανοήσω
στην θυμωμένη σου αντιξοότητα προτάσσω λουλούδι αμάραντο
κλείνω στην χούφτα το " ναι " της αντοχής
τρυπώ χαρτογραφημένη πατούσα
διέξοδο να βρει αυτό το "όχι" της απαντοχής
για την (ξε)λεφτεριά του σημείου της τερματικής σου εκκίνησης...
Σου κραυγάζω –στιγμιαία- ζωτικό ψίθυρο
πάρε ανάσα….τρέξε…
να μη σε φτάσω….μήτε στο "ποτέ"
τρέψε….τρέξε!!!!!!

...............................................................................................................................................................

*foto: http://seppe123.deviantart.com/art/Fear-27117562

** gcast: τρύπες...."ποιον φοβο αγαπησες πάλι...."

πάμε απ΄την αρχή;

Κοιμήσου….
................. "είμαι" κοντά σου….
σε μια μικρή ζωή…
....................Τόσο όσο
να χωρά ο πόνος
να το θυμάσαι
…………να θυμάσαι σαν πονάς
"θα μαι κοντά σου"….
σαν με θες….
...................Μη πεις….
"επίλογος
τέλειωσε το παραμύθι"….
.............................μη πεις....
Πάμε απ΄ την αρχή…πάλι
..........................κόκκινη κλωστή δεμένη….
"στο παραμύθι σαν κλειστείς"

με κόκκινη κλωστή δεμένη βλέφαρα
................Σε παρακαλώ…
μη παραμυθιαστείς στα όνειρα….

...Ξέχνα….
Σταμάτα να κλαις…

Ορθάνοιχτα μάτια στον πόνο…
...............θα ΄μαι κοντά σου σαν με θες….
στα χρόνια τα αμέτρητα…
συνηθίσαμε ζωή
σε φτηνά ξενοδοχεία….αυγές με το μέτρο
............................................................σαν ψέμα αληθινές..

...............Σε πιστεύω…

πάμε πάλι απ΄ την αρχή….
Ναι !
θα μαι κοντά σου ….όταν
............Όταν….
ακόμα κι όταν δεν θες….

............................πάμε πάλι;;;
"Κόκκινη κλωστή δεμένη"….

Η δική σου καρδιά …κλωστή πρόλογος παραμύθι
στο "παραμύθι χωρίς τέλος"
....................κοιμήσου
Έβαλα φραγή εισερχομένων.... στους εφιάλτες.-
..................................................................................................
*στον Νικόλα Κ.....
**gcast: Αλκίνοος Ιωαννίδης...(Θα μαι κοντά σου)

Α (οπως Ατιτλο)....

Συλλάβισε μου τα 23 γράμματα του "δεν"

Κι αυτό το ένα το φωνήεν του "πρέπει "κραύγασε το μου….
Να σπάσει τη μεμβράνη των κρουστών της ακοής….
Σε ένα πεντάγραμμο καλοκουρδισμένο με έμαθες να ζω
με νότες κανόνες….μόνο
Το άναρχο των γραμμάτων σε μήτρα ξωτικών έκρυψες
Να μη το βρίσκω…
Σε μια χούφτα θάλασσα ναυαγώ…
Κι αυτό το Α της ΑγΑπης πότε θα σταματήσει απορία να στάζει
δεν μ΄ απάντησες ποτέ....
Αναλφάβητη πορεία ακολουθώ
Δεν έμαθα να διαβάζω…γραφή δεν γνώρισα…
Μόνο της νότας το κλειδί έμαθα να γυρνώ…
Ξανά και ξανά και ξανά….
Μαγκανοπήγαδο ζωή….
ξανά και ξανά και ξανά
σε στέρφο πηγάδι

"μάθε μου τα σημάδια των νερών " ......
Κάθε βράδυ...κάθε βράδυ ικέτιδα σου γίνομαι

...................................................................................................................................

foto: deviantart

gcast: Μ.Φαμελος -καπου νυχτωνει- ( αφιερωση στον Αγγελο Σπυρου)

.... είναι κανείς;;;

Αυτόχειρας "ουρανος"….
σπάει τα πλευρά του σε βράχους Ανθρώπους….
Ξεβράζει σπλάχνα χρησμούς….
"Αλίμονο" στου Έρωτα τους αποστάτες κραυγή αφήνει και πεθαίνει
Αυτόχειρας η "γη "
ξεβράζει πνιγμένους αιωνόβιους
με κεραυνούς στα ματιά καρφωμένους
κι ένα χαμόγελο αέναο απορίας σε φαγωμένα χείλη....
σε ένα "πρέπει" προσευχή …..εσταυρωμένη
Αυτοτιμωρείται
κωφή και άλαλη.....
Ακούει μόνο της κλειδαριάς τον θόρυβο
αυτόν του κλειδιού- κλειδά(ρυθμο)- ψυχής
"Ανάθεμα"…κραυγάζει ένα
και….
Υποκύπτει….Σπαράζει
Κύπτει… Σκάβεται …(Δια)μοιράζεται……
Πεθαίνει ….
ανούσια μεστή από " εγώ" κεντρικά
Κεντροφόρος Ηδυπαθής
τυφλωμένη και εθελούσια τυφλή
κραυγάζει….
"Εμεινε κανείς εδώ;;;;"
...........................................................................................................
foto : http://black-halo69.deviantart.com/art/Crucified-37821547
gcast: pink floyd ......

ξεστράτησα ....

Κλείδωσαν τα μάτια μου τα σύγνεφα
γράφοντας την σκιά σου με κάρβουνο χέρια ...
Αναβάτης του μυαλού γίνεσαι
αγωνιστικό άτι

ο νους
και κόβει νικητήριο κορδέλα στο τέρμα….

Πρώτος δουλομένος νικητής ....
Με δόλωμα σάπιες λέξεις
και τρόπαιο αλυσοδεμένη σιδερένια σφαίρα
τη γη
στο πόδι το αριστερό-αυτό το υγειές-
να σέρνεται
αγκομαχώντας χωμάτινη ανάσα......

Κλείδωσαν τα ματιά μου

σύγνεφα τσίγκοι....
Βαραίνουν το πέλμα -αυτό το υγειές-…
με
σίδερο γη σφαίρα….
ν΄ αφήνει γραμμή-γραφή ανεξίτηλη….

"σαγαπαωδενπρεπει…"

Όλα ανάποδα …
απαρχής "του γίγνομαι"

γραφή ακούμπησε η Λάχεση κείνη τη γενέθλια στιγμή!!!!!

κι έτσι…..
ανάποδα γυρνά την ανέμη η Κλωθώ
κι η Άτροπος
ανάποδα ζωγραφίζει τις και τις στιγμές
δικές σου και δικές μου….
κι έκαμε το μέλλον

παρελθόν μου

κι έκαμε το μέλλον

παρελθόν Σου….

..........................................................................................................................................

foto: http://adnrey.deviantart.com/art/Prisoner-of-habit-29876334

gcast: Ξεστρατησε ο κεραυνος ( Μ.Λιδακης) ...Κι "ευχαριστω " στον Παναγιωτη καταθετω που μου το θυμησε

και κι ενα μεγαλυτερο "ευχαριστω" ...στον ΙΩΑΝΝΗ ( Ηχο) που μου το εστειλε.....

μισό φεγγάρι ....σκέψεις

Διαμελίζομαι….διαμοιράζομαι "κατά τας γραφάς"
Αφήνω μόνο τις παλάμες…

καθώς απ ΄ τους καρπούς σε ικεσίας στάση ,

κρεμασμένες απ΄ ατσάλι αλυσίδα
στα δυο άκρα του ημιφέγγαρου , αιωρούνται…
διαμοιράζομαι….

Παραληρώ…πυρακτωμένος νους
με σκορπίζω σε θάλασσας κρυψώνες

και συ….εσύ που κάθε νύχτα γονατιστός νυχτέρι μαζί της κάνεις….
Εσύ ….τούτες τις νύχτες…

κάνε γούρνες τις χούφτες σου….
Στον φλοίσβο ακούμπησε τες….
Κάποια νύχτα ημισέληνο….η καρδιά θ΄ αγκυροβολήσει μέσα τους….
Θα κουρνιάσει σ΄ αυτές…

κι εσύ…εσύ
λυπημένο παραμύθι νανούρισμα πες

και σαν αποκοιμηθεί η καρδια , καρδιά μου
σκέπασε τη με βότσαλα αλμύρας…

αγκυροβόλησε τη
κρύψε τη σε στίχους τρελαμένων ποιητών ….
με ρίμες σκέπασε τη των φευγάτων διαθήκη
να ξεκουραστεί …..ν ΄ αναπαυτεί….να ξεχαστεί….
και
να ξεχάσει……
........................................................................................................................................................
foto: http://mikeysphotos.deviantart.com/art/Half-Moon-Sihloette-1-117068536

gcast: μισο φεγγαρι...Αλκίνοος Ιωανίδης

Κόκκινα Κάγκελα

μια απίστευτα κουραστική μέρα...
μέρα παράξενη.... μουντά χαμογελαστή...
μ΄ ένα ηλιοβασίλεμα κόκκινο δάκρυ...

κείνη την ώρα έφτασα σπίτι....
έβαλα ένα ποτό....κάθισα στο μπαλκόνι....
άδειο το κεφάλι....
η ψυχή άδεια....
κι άφησα τα ματιά να γεμίσουν κόκκινο σφαγμένο ορίζοντα....
καθώς έγλυφε με τις πατούσες του ο ουρανός την πλάτη της θάλασσας
αφέθηκα.. .άδεια...κενό δοχείο να γεμίσει άλικη συνουσία ....
και σαν χάθηκε η εικόνα .... κι ο γκιώνης άρχισε -ξανά- θλιμμένο νανούρισμα
μοιρολόι προπομπό εξαπτέρυγα σε λιτανεία εφιαλτικών ονείρων
τα φώτα σε κεράκια μεταλλάχτηκαν....
κύκλωσαν την θάλασσα...την κοίμισαν....
γυναίκα ολοκληρωμένη ζωή....

πως την ζηλεύω τούτη τη θάλασσα να ξερες....!!!!!!!!

.................................................................................................................................................................
*"γραμμα" στον ΦΙΛΟ
............................................................................................................................................................
**foto:1 takiz foto:2 Αλεξάνδρα

Απεταξάμην του ....Εσύ

Με λάμα χειρουργική αφαιρώ παλιές ρυτίδες….
Με πινέλο-όπλο Van Goch ζωγραφίζω καινούργιες ….
Μη αναγνώσιμη από καθρέφτη γίνομαι….
Άγνωστη ζωγραφίζομαι…σε Σένα…σε Εκείνον..
άγνωρη σε Εκείνη -εμένα
Ναι σε εκείνη και σε μένα άγνωρη….
Μου φορώ τη μια καμπούρα Βακτριανής καμήλας
αυτής αυτής,,,,
Θυμάσαι..;;;
την θυμάσαι;;; στους πεθαμένους μας πήγε φαραώ
ναι!!!! την έκλεψα….
Δρομάδες γίναμε πια κι οι δυο….να έχουμε στο “όσο για το όσο “από μία
της ήπια όλο το νερό…(-μια ανάγκη θαρρώ το είχα-)…
κι αφού τη στέρεψα ….υποθήκευσα σ΄ αυτή τα όνειρα μου ….
δεν δύναμαι άλλο νερό πια….ξεδίψασα τη δίψα μου για ….σένα(;)

Νερό της λήθης το ονόμασες….
Κι εγώ …
Ό,τι σε στέρνα μπαίνει...αποστειρωμένο γίνεται...
Λευκόκενο μνήμης ...

μήτε μέλλον… και μήτε με πριν κύτταρα ποτισμένο…
Μόνο παρόν σταλαγματιές του "ίσως" και του "μάλλον"...
Κι ένα "πρέπει"αποστείρωσης λευκαντικό σε ρούχο "ζω"

Φορώ καμπούρα καμήλας, που στους νεκρούς τους φαραώ μας πήγε….
μόνο νερό πια και "στην υγειά σου" στέρεψα
μόνο στερνιασμένο άκυρο νερό…
Μ΄ αυτό ποτίζω τα δάχτυλα και τη …χωμάτινη ψυχή (μου)
Να ανθίσουν… τα “όσα για όσο”…
Για μια νύχτα....μια νύχτα ά-στερη… ανάστερη ανέραστη άστοργη
Μια νύχτα που βογκά θάλασσα…
Θάλασσα που έκλεψαν οι γραμμές της χούφτας καθώς την ακουμπούσαν στοργικά στην πλάτη….
Κλέφτης ανατριχίλας ιδεών υφάλμυρων....
εγώ….
εφίστια…καρφωμένη σε γόνυ σπασμένο…
ιστίο σε δικό σου πέτρινο σκαρί….
Και….. κάθε που φάρο συναντά
απεταξάμην …. απεταξάμην ….

φωνή λυγμός προσταγή….
σε κάθε φάρο….σε κάθε φάρο παλμός φωνή…
Νεκρή για λίγο(κόκκινο)….ζωντανή για λίγο(πράσινο)...

Σε κάθε φάρο…σε κάθε φάρο ....Φάρος γίνομαι"απεταξάμην"….

απεταξάμην του Εσύ….
Απεταξάμην κόκκινο….απεταξάμην πράσινο….
Ακούς;;; ακούς;;;

φάρος γίνομαι.....
Μ΄ ακούς;;; μ΄ ακούς;;;;

με γκάζια τερματικά....

Στο σκληρό βουνό χαράζω σκέψη
Στα ξωτικά της θάλασσας αφήνω αποτύπωμα φάρμακο φιλί
αντίθετος φλοίσβος να το πάει σε άχραντο πέλαγος
στις πατούσες χαράζω τους χάρτες μου…
οδηγοί να γίνουν σε αδιέξοδος δρόμους …
να τους διαβώ…να τους πιω…να τους μεθύσω.
Με βελόνι χρυσαφένιο τρυπώ το στέρνo…
δωμάτιο διαμπερές να γίνει το κορμί…
να ανασαίνει , χωρίς παλμό να χρειάζεται…
να το διαπερνά της θάλασσας τ΄ αγέρι....να στεγνώνει ιδρωμένο δάκρυ
να το διαπερνούν οι ηλιαχτίδες….να νοτίζουν ομίχλη την ψυχή
Ευάερη κι ευήλια γίνομαι…κι αφήνομαι σ΄ εφτά ανέμους
Να μεταγγίζουν στις φλέβες μου , Ινδιάνου αρχέγονη γνώση
ακολουθίας πατημάτων ανάγνωση....
και....
χνάρια μ΄ οδηγούν στη σκιά της σιωπής….
Για λίγο σιωπή…
για λίγο ταξίδι με γκάζια τερματικά και καρφωμένη “όπισθεν”….
Να ακουμπήσω ανάγκης σκέψεις…ανάσας σκέψεις
σύνθημα κρυφών συν-αισθημάτων
παρασύνθημα κωδικοποιημένων πλην-αισθημάτων…
να ψιθυρίσω σε δικό μου άγγελο γυμνό από σάρκα,
από ανθρώπου στεγανά ελεύθερο,
να ψιθυρίσω ζωής "παρόν"!!!

Μετοίκησαν τα ξωτικά μου σ΄ άλλη ψυχή …καλόγνωμη , σοφή.
Ορφάνεψα από τις στέρνες τους…γυμνώθηκα την φορεσιά της χούφτας τους.
Και που ν΄ ακουμπήσω μυστικά και μύχια ;;;
Μετοίκησαν τα ξωτικά μου…
σ΄ άλλο νου ... γλυκώνειων λέξεων
σ΄ άλλη πυκραμύγδαλο ψυχή Αγαπημένη και πανώρια,
Ερώτων αινίγματα αφήνουν και με τις μοίρες παίζουν
για το καλό Του…*

Τα χνάρια Σας ακολουθώ….
και σε σιωπής σκιά με οδηγούν
Να μπω για λίγο να κουρνιάσω…
Να ξαποστάσω….λίγο

Να αφαιρεσω σκαιό μίσος ….να πολλαπλασιάσω φωτισμένη Αγάπη
Να διαιρέσω τα μόρια του νου….
Να αντιδωρίσω σ΄ Aγάπες μου "τα εις εαυτόν"
Κι έτσι ατόφια αφαιρετική και διαιρούμενη **
να μ΄έβρει πια πανσέληνος ΄Ηλιος
.....................................................................
* αφορμή γραφής...mail ΦΙΛΟΥ
** αφορμή γραμμένης σκέψης...."αγανάκτηση" maya΄ς http://mayandoors.blogspot.com/2009/05/blog-post_12.html
...................................................................................................................................................
foto: http://crush048.deviantart.com/art/omg-sand-36843133
gcast: πυξ Λαξ,.....υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ(;;;)

περί δεινών "ανεκπλήρωτων τε κι ανέλπιστων"

Ανάμεσα σε Σένα και σε μένα οι "δούρειες "λέξεις Σου
ανάμεσα σε μένα και σε μένα....χειροπέδες "πρέπει "
ανάμεσα σε Σένα και σε Σένα...αγγίγματα ουσίας
.............................
με ζωγραφίζω στον τοίχο...

ακρόφτερα τα χέρια σε φτερά σκέψη

την όποια σε Σένα .....
σιδερένια σκάλα απεικονίζει νου ,τον όποιο "νου"

που αγκομαχώντας Σε ανεβαίνει

με

κλίμακα δεσμοφύλακα και σκαλιά -πατήματα τα "μη".....
Απολιθωμένο έμβρυο ορεσίβιας μήτρας του ΄Ερωτα η απεικόνιση,

του όποιου για Σένα...

με φόντο την τρέλα ....
την δική μου(;;;)....

σε

καμβά δειλινόχρωμα
" όλα σκόνη" κι όχι στον άνεμο…
στο χώμα σκόνη ......
χωμάτινος νους μήτρα γίνεται …χωμάτινη γη σκόνη γεννά....λες
κι αν η μήτρα.... Εσύ
η σκόνη;;; η σκόνη;;;
κι
η σκόνη εγώ(;)

είδωλο σε υδρόθολο καθρέφτη
εισπνοή γρήγορη.... Εσύ
θάρρους εκπνοή ....εγώ
εκπνοή αργή , βασανιστικά απόλυτη...
θάρρος... θράσους θάρρος.... θάρρος
θράσος
όμοιο ανομίας .ανομολόγητης
κι εθίστηκα σ΄ ανάσες αμαρτίες....
μι ανάσα ανάγκη να έχει σε κάθε κτύπο που δηλώνει «ζω¨»
μετάληψη καθημερινή αχράντων αισθημάτων
μ’ αντίδωρο το "Πουθενά Παντού Εσύ¨

ανάμεσα σε σένα και σε μένα....
αγκάθι φυτέψαμε
μητραλγίες σκοτεινής μαγιάτικης πανσέληνου το πότισαν
κι
ανάμεσα σε σένα και σε μένα…

φύτρωσε Εδέμ ματωμένων ρόδων.

Στο άδιασμα του φεγγαριού…στης νέας σελήνης το γέμισμα

υποσχεση ακούμπησε…..

................................................................................................................................................
Σαν το "ανεκπλήρωτο " ξεκινά την πληρότητα

γραφή μαθαίνει και χνάρια άναρχα αφήνει

…..................................................................................................................................................

foto: http://lullabyoflilly.deviantart.com/art/L-O-V-E-40123171

gcast: μεγαλος ερωτικος Μανος Χατζιδακις ( ερωτα εσυ)

μια ανάσα !!!!......μπορώ;;;

Μια ανάσα γαμώτο ….

μπορώ;;;;
.....................................................................................................................................

Η νύχτα ποτέ δεν έγινε βραχνάς…
Ποτέ
Ακόμα και τότε που τα χαμόγελα δεν χρειαζόταν να χαράσσονται, μα έντυναν τα χείλη αυθόρμητα ανοιξιάτικες φορεσιές και χαρίζονταν σε Αγαπημένους και φίλους χωρίς φειδώ…
Δεν έγινε ποτέ βραχνάς η νύχτα....ούτε κι όταν γραφτήκαν οι επίλογοι, έκλεισαν τα βιβλία μπήκαν στη βιβλιοθήκη…
και αν επανάληψη της ανάγνωσης γίνεται είναι όταν η ανάγκη μιας ανάσας τους , χτυπά το κόκκινο…
Βιβλία ζωές ζώντων τε και τεθνεώτων(;) φευγάτων φίλων ….
Δικαίωμα στο παράπονο είναι όπως λέει κι η Maya οι γραφές. η γραφή αν θες τούτη…

Η νύχτα "όμορφη πόρνη πρωτόγνωρη"… κι ας επαναλαμβάνεται…"κάθε νύχτα"
και το "άυπνο " ζωή βαφτίστηκε….
Για την μνήμη…κι όχι μόνο των χρονών που παρήλθαν
Των χρονών του μέλλοντος πιότερο να σκιαγραφεί η νύχτα ….
να κάνει "Μνήμη" το παρόν στο μέλλον….
Να αποθηκεύσει αγάπες χαμόγελα καινούργια μα και παλιά σαν έρχονται
Καινούργιους ουρανούς….σε απάτητα χιλιόμετρα….καινούργια τοπία…
να ψηλαφίσει θησαυρούς….να βρει διαμάντια
Με μνήμη και γνώση παρελθόντων….

Δικαίωμα στο παράπονο είναι μόνο (Maya)….μια στιγμή μιας νύχτας στιγμή….
Κι είναι όμορφο …να μεταλλάσσονται τα δάκρυα ….γλυκά να γίνονται σε μάτια "ξωτικού"( Αγγελος Σπύρου )-πώς να μη λατρέψεις …πες μου πως;;; …
Σταγόνα σταγόνα σπονδή να γίνεται η φιλία να λούζει την ψυχή…σ΄ ένα παγκάκι λουσμένο ομίχλη….(Ελένη)
Να ποτίζουν το όσο …να θεριέψει να φτάσει στο "πάντα "(Αλεξάνδρα)…
Να γιορτάζω τη χαρά του /της φίλης /φίλου …. μόνη μου ( Talisker)
Να ακολουθούμε το όνειρο “ όνειρο μου¨ (Takiz)
Να σε νοιάζεται το χελιδόνι κι από αποδημητικό….σπουργίτι να γίνεται μέσα στις εποχές (Ιωάννα)
Να σε λούζει το φως, δίκαιο παράπονο (Βίκυ)
Να ακολουθούμε την ψυχή σαν μάθει να χαμογελά στη θλίψη (Ιωάννης)
Να σε παίρνει η Φωτιά…. να σου φωτίζει τις νύχτες ( Λίτσα)
Να αδυνατείς να πεις το "σίγμα" απ΄ αγάπη στο "Σ΄ αγαπώ" ( Χνούδι)
Να μαθαίνεις ταξίδια α-άπαιχτα σε μωβ αστερισμούς να παίζεις (Αστέρι)

Και …
Ειν΄ όμορφο να χαράσσονται κοινές ρυτίδες ε;;
Ξέρεις ....ξέρεις
Κι εμείς τις χαράξαμε….και τις χαράζουμε ίσως κι αν το παρόν μας προδίδει μένει το παρελθόν χαράκτης να γίνεται …με μνήμη…με μνήμη…
Θύμησες ….
στο παρελθόν στο παρόν ………..
μα και του μέλλοντος μας….
Κι είναι όμορφο στο μέλλον να βλέπεις χαμόγελα ….φίλων χαμόγελα
Βάλσαμο είναι….και σπονδή…
Και ζεστασιά είναι λέω….
"Θέλω να ΑγαπΑω" –σου είπα-….
Τίποτα άλλο δεν θέλω πια…
γυμναστική καθημερινή της ψυχής....
κι ας γδέρνει τη πλάτη το καναβάτσο από " απογοητευμένες" συμπεριφορές….
κάθε φορά...κάθε τόσο στον χρόνο τον κοινό!
μα.....
κι αν πέφτεις χίλιες φορές….χίλιες μία να σηκώνεσαι ….Αλεξάνδρας ρήση και τούτη….

Μόνο να αγαπάω….
Τούτο ζητώ κι απ΄ την νύχτα….
Να χαρίζονται δώρα….
Φίλοι…χαμόγελα….
και να χαμογελώ….να γελώ…
Να γελώ πια…μόνο αυτό ζητώ απ΄ την νύχτα….
Κι απ΄ τη θάλασσα (σαν την κλωτσώ τα βράδια)….
"ν΄ αγαπάω θέλω"…σ΄ υπέρτατη απέραντη υγρή Γυναίκα ευχή ακουμπώ –παρακαλώ….
Και ν΄ αγαπιέμαι ……γαμώτο

Και κάτι ακόμα….. "φιλαράκι "

"όλα είναι εδώ...
γιατί ότι υπήρξε....δεν γίνεται να πάψει να υπάρχει!
Το παρελθόν μας δικαιώνοντας…..
στις θημωνιές της μνήμης..."

μια ανάσα!!!!.....μπορώ;;;;

foto:http://valentina85.deviantart.com/art/Memories-67338207

Πες μου......

Μακραίνει η νύχτα…εντός εκτός κι επί τα αυτά πάντα….
Κι η άσφαλτος ίδια…απάτητα χιλιόμετρα κάθε νύχτα
Καινούργια τα τοπία…καινούργιοι οι ουρανοί…
"σε άναστρο κι ανέραστο ουρανό ακουμπώ παράπονο.....

πόσο και πόσα να καταλάβει μπορει;;; "
νύχτας χθεσινής ψυθιρισμοί καρδιάς….

Συγκαταθλιπτικά συνθλίβομαι στις ώρες….
πολτοποιώ την νύχτα....
στους κάδους απορριμμάτων τ' ουρανού , ψάχνω αστέρια φοβισμένα....

ρακοαστεροσυλλέκτης , ρακένδυτη ψυχή, ταξιδευτής o νους

κάθε νύχτα.....κάθε νύχτα ντύνεται......

μ΄ αστεριών φόβο πασπαλίζω πολτό νυχτερινό
αλείφω τους εφιάλτες σπονδή...να μεταλλαχθούν σε όνειρα…
του ερέβους το χρώμα κρυστάλλινο λευκό διάφανης αντικατοπτρισμού ελπίδα να γενεί .

Γελώ χαμογελώ….χαρίζομαι δίνομαι
κι ο χρόνος άκαιρος είναι λέω
Πάντα θα είναι…πάντα τα χαμόγελα τα γέλια…
σε άκαιρες στιγμές θα χαράσσονται…
Και ποιες οι κατάλληλες;;; του χρόνου ποιες οι καίριες;;;
Αναρωτιέμαι….

Σαν η μνήμη χαρακίρι σου κάνει ….
δεν υπάρχει ο λυτρωμός του νόστου
Μήτε λύτρωση υπάρχει….
Tattoo χαμόγελο πονώντας χαράζεις
για τους φίλους ρε γαμώτο …για τους φίλους….
Κι η μοναξιά η πίτα
Και το μαχαίρι δικό σου…
Την κόβεις την τρατάρεις σε επισκέπτη έναν…εσένα
Την γεύεσαι την τρως….παθιάζεσαι…
Ερωτεύεσαι ματωμένο φεγγάρι
Ανύπαρκτο νύχτας ήλιο προσκυνάς….
Και την αυγή…βαφτίζεις Άστρο ήλιο σκληρό

Η μνήμη…η μνήμη….
Πενθείς φίλους
Πενθείς ζώντες φευγάτους φίλους….
Χαμογελάς…στρώνεις τραπέζι σε φίλους φευγάτους για πάντα
σε αλήθειας φυγή
Νεκρούς…νεκρικούς ….
νεκρικής σιγής κραυγαλέα Αγάπη όμως
σου φέρνουν δώρο συνάντησης….κάθε βράδυ….
Κάθε βράδυ…
Νυχτερινές συνευρέσεις με μαριονέτες φαντασμάτων…
Να ζεις το παραμύθι….το παιδικό
Να ζεις το παραμύθι…των ρυτίδων των όμορφων
Να ζεις στο παραμύθι του μέλλοντος σου…..
Κι έχεις τόσα πολλά να πεις….
Και τι να πεις…;;;
σε μια νύχτα " μιας" στιγμής....
Σε ζωή μιας στιγμής διάρκειας….τι να πεις;;;
Τι;;;
Πες μου … Πες μου.....
Πες μου….ΦΙΛΕ .....

foto 1: deviantart http://sesjusz.deviantart.com/art/Loneliness-108193516

foto 2: deviantart http://sakura--chan.deviantart.com/art/loneliness-38355546

gcast......θεος αν ειναι!!

Γεννέθλιος Ημέρα.......Aγγέλου

….έχουν οι άγγελοι γενέθλια;;;

Αναρωτιέμαι…..

Σαν σήμερα που γεννήθηκε…

να πω;;;;

Έμαθα να Τον αγαπώ μέσα απ΄ τις λέξεις…..
Άργησα να το παραδεχτώ….σκληρή με ήθελα και με θέλω.

Να μη παρασύρομαι από "λέξεις" και "γραφές"….
Κι ηρθαν "οι μέρες κι οι πράξεις " της ζωής….
που αβίαστα , τις λέξεις “Έγνοια” "Φιλία" κι “ Αγάπη” ξεχείλισαν….

Σήμερα που γιορτάζεις….να σου πω

Να σου πω;;;;

Σ ΄αγαπάω ασυναίρετα….
Σ΄ αγαπάω ….και ξέρω
Σε αγαπάω λέω….και πόσο μα πόσο το εννοώ ( καθημερινή αποκάλυψη γίνεται τούτη η σκέψη) ….

Σαν σήμερα που γεννήθηκε…

να πω;;;;

Με πήρε απ ΄το χέρι…άγνωστο πρόσωπο…φωνή άγνωρη
Με πήρε απ΄ το χέρι….και μ΄ άλλαξε ζωή….

άλλη έννοια στην θλίψη έδωσε….
Φόρεσε χαμόγελο…..κι ελπίδα κάρφωσε στα μάτια….
"Υπάρχουν ακόμα άγνωστοι που σπέρνουν λέξεις ποτίζουν με ψυχή για να φυτρώσει Φιλία;;; "
φύτεψε σκέψη….πότισε με Ψυχή αλήθειας….φύτρωσε Αγάπη

Σήμερα….σαν σήμερα…

γέννιουνται ακόμα άγγελοι…..σκέφτομαι

Και χαμογελώ ….χαρά φιλίας απρόσμενης….

Σαν σήμερα…

γεννήθηκε βλέμμα που πνίγηκα μέσα του…

και κολυμπώ μ΄ ανάσες δυο χιλιάδες , ακόμα κι ακόμα…..
Σαν σήμερα…

γεννήθηκαν οι λέξεις που (όταν λευκός νους και ψυχή) αφήνουν, πνίγεσαι σ΄ αυτές….

κολυμπήθρα του Σιλωάμ….και βγαίνεις εξ-αγνισμένος….
γιατί....
Όταν οι άγγελοι λογοτεχνoύν…..

το σύμπιαν σιωπά κι αφουγκράζεται

Γράφει ο " γεννέθλιος άγγελος" σήμερα...

"Ποιον αγαπάω και μου στερείς, ω τρέλα μου, ανάσα μου βαριά... Ποιον μισώ και μου καθίζεις δίπλα μου, ω τρέλα μου, μάτια μου θλιμμένα…

Κι όσο μαγεύεται η ψυχή σ' ένα ηλιοβασίλεμα, όσο τα φύλλα θα γεννιούνται στα κλαδιά, όσο θα κρύβεται στην πόλη το σαρκίο μου, όσο τα μάτια μου θα μένουν ανοιχτά,

όσο ο κόσμος θα μιλάει ασυνάρτητα, όσο το χρήμα μασκαράτες θα οργανώνει, όσο η πηγή της λησμονιάς θα μένει αστέρευτη, όσο το σώμα η λογική μου θα θυμώνει,

τόσο θα ελπίζω πως μια μέρα, σ’ ένα ξημέρωμα, σε μιαν ευχή που απ’ την ψυχή θα αναβλύζει, ο ουρανός θα είναι ανοιχτός, θα αφουγκράζεται, να νιώσει τη βροντάδα της,

να λιώσουν τ’ αστέρια σαν κεριά κι ο ήλιος, κι η σελήνη,
να στάξουν καυτά στην άνοιξη, πιότερο κι από δάκρυα,
να νιώσει, να καταλάβει του μυαλού μου τη σιωπή.

Σε μιαν ευχή, ναι, να χαθώ κάθε που ξημερώνει, δώρο να δώσει ο ουρανός μια λαμπερή βροχή.

Κι αυτά τα χρόνια, 37 θαρρώ γίνονται αύριο, ένα μ' έχουν διδάξει:

Να ελπίζω, να ζω, να εύχομαι, μα ακόμα τον κόσμο μας να μη δύναμαι να κατανοήσω."

Όταν οι άγγελοι λογοτεχνούν….

σιωπούν οι άνθρωποι…κι αφουγκράζονται
.........................................................................................................

Σαν σήμερα γεννήθηκε…το πιο γλυκό κάθαρμα του κόσμου …

Σήμερα….

Γελάω γελάω γελάω…..χαρά
Χαρά …..και παιδικά χαμόγελα ντύνομαι

σήμερα….

ποτίζω γλυκοδάκρυα το χώμα της ψυχής….
Να δει …να δει…”τα θαύματα” του κόσμου

Καπετάνιε….να ΣΕ χαιρόμαστε !!!!

κάθαρμα μοναδικά Σημαντικό….

να ΣΕ χαίρονται….
Το Πειραχτήρι….το ΤΖΙΤΖΙ… Η μάνα κι ο πατέρας….
Μα….
κι η πεθερά σου βρε!!!!!!!

Νόμιζες ότι θα γλύτωνες ΦΙΛΕ;;;;;;;
Αυταπατάσαι ΚΑΘΑΡΜΑ υπέροχο……

Και μια ευχή αφήνω για …όλους μας!

Να φτάσει το "όσο" ίσο με το "πάντα "να γένει….
Φράση κοινής μας Φίλης

Που πάντα μα πάντα ευχαριστώ θα της λέω….
Καρδιάς ευχαριστώ….
Ξέρει Εκείνη γιατί….κι Εσύ ξέρεις….κι Εσύ Φίλε..

ΦΙΛΕ.....
Χρόνια σου όμορφα ΣΗΜΑΝΤΙΚΕ ……

οι μερες χωρις ....Εσας

βοριάς που με παγώνει εσύ…
Υγρός νοτιάς που σε θάλασσα παλάμη σε ακουμπά…εγώ..
Θρηνώ την μνήμη που σ΄απόθεσε στο θάνατο των αστεριών
Θρηνώ τη σκέψη που ευχή πεφταστέρι σε βάπτισε…
Μέχρι να κάψει ουρανός νυχτερινός την όραση….θρηνώ
Έχω πονέσει πολλά…κι έχω δακρύσει πιότερα
Και ποιος τα αστέρια δακρύζει ρωτώ…τη θάλασσα ποιος άλικη την έκαμε
Είσαι εσύ….μου φωνάζω…
Είσαι εσύ…κι απλώνω πρόσωπο αφύλαχτο στα αστέρια
Να αλμυρίσει ρυτίδες…
Είναι εσύ ….μου φωνάζω
Η κόκκινη θάλασσα και βουτώ με πνοή μία…
Να βγω με εκπνοές δυό …να μαντέψω ρυτίδες αίμα ποτάμια…
Κυκλώθηκαν τα ματιά…σε όραση μια…
Κυκλώπειο πρόσωπο μου χάρισες….να με καλλύνω κάθε πρωί
Σε καθρέπτη δικό σου….
Σε ζωγραφίζω κάθε νύχτα σε ταβάνι καμβά με όραση αφής ακροδαχτύλων
Και κάθε αυγή σε σβήνω…λευκό περνώ χρώμα την μορφή σου…
Να μη σε δουν….της τρέλας μου την όραση να μην αναγνωρίσουν…
Πάντα εσύ…ο βοριάς που με παγώνει
Πάντα εγώ…η νοτιάς που σε ζεσταίνει….
Πάντα εσύ η λογική της φυγής ανάγκη
Πάντα εγώ η τρελή των χρωμάτων των δικών σου ...άγκυρα
Πάντα εσύ…η χαρά
Πάντα εγώ …η θλίψη
Πάντα εσύ…η σπορά των χαμογέλιων
Πάντα εγώ …ο αδαής θεριστής της θλίψης
Και Σε θερίζω…Σε θερίζω ….με θερίζω

σε αμφιλύκης πανσέληνο

Χαράξαμε ζωή με δευτερόλεπτα λουσμένα σε υγρές πανσέληνους…
Σμιλέψαμε τις ώρες μας με λεπτά αμφιλύκης αγριμιών....
Κάθε σταλαγματιά μνήμης στάζοντας στο δέρμα , το μαρκάρει ανεξίτηλα
Τα δάκρυα τα όποια, έχουν χρώμα ένα…αυτό το κόκκινο του φλεγόμενου βράχου
Αντιγράφω ασύστολα πληγές σάρκινες σε ψυχής καμβά…
Σέρνω πατούσες ολόγδυτες προς τις Μεγάλες Μέρες…
Προσδοκώντας Ανάσταση άγνωρων πια νεκρών

Σε μια άνοιξη που όλο ξεχνιέται αμνήμων σε ανθοφορία χρωμάτων

Με σφάζω σε κομμάτια δύο…σε βράχο με καρφώνω
Να μη πονάω…να πονάς
Με αργυρένια λάμα με τεμαχίζω σε κουτάκια χίλια εφτά…
Λευκές πινέζες τους περνώ και τα κρεμώ στην θάλασσα
Να με πονάω….να μη πονάς

Μη με αποκαλέσεις ξανά "Μαρίνα των βράχων"…
δεν λατρεύτηκα ποτέ από τους Ποιητές.. ….
Μήτε "θαλασσινή" να με φωνάζεις….
μέστωσε από παράπονο δικό μου η θάλασσα
και με ξεχείλισε…..
Των κολασμένων Μαρίνα φώναξε με
και θα σταθώ…θα σε κοιτάξω….
Μαρίνα των κολασμένων ψιθύρισε με
Κι εγώ θα σε ακούσω…. θα σε ακούω
Να μου μιλάς......να μιλάς….
Να μου μιλάς

σου εγραψα....

χαράζει κάτι δρόμους η νύχτα.......

βρέχει...βρέχει
αυτή τη βροχή που σα λυγμό σου κάνει....
μήτε άγρια....μήτε ήρεμη...
πνιχτός υπόκωφος λυγμός....
βρέχει....βρέχει....
ξεπλένει λέω....ξεπλένει....
μα πόσες οι των ανθρώπων ανομίες;;;;
πόσες;;;
κάθε σταγόνα τούτης της βροχής...θαρρείς και ψίθυρος είναι....
αλλόκοτος ,άλλος...

φύγε...μείνε...εσύ.....αυτός...εκείνο......
πονά...κραυγή...νυχτερινή....εσπερινού....φως...ιλαρό...
έρεβος...ελέους....προσευχη..προσοχη...
συγνώμη....αγαπώ....θυμάμαι....λήθη...πορεία....μνήμη.... λυπάμαι...
δικό σου...δικό του....
φοβάμαι....ελπίζω....παγώνω ...φωτιά...ίαση....ανάσα.... επουλώνω ......πληγή....αιμορραγώ ....κραυγάζω
ζωή....ζω
ζω....ΖΩ...ΖΩ....

Κάπου μακριά, φυτεύονται κεραυνοί ν΄ ανθίσουν....΄Ηλιο

το τέλος πριν....

Πονούν οι πατούσες της σκιάς σαν πλακόστρωτα γυμνές διαβαίνουν;
Καλμάρει Αγάπη η ψυχή;;;
Σα σκίζεται για να δοθεί , δακρύζει αίμα;;;
Σα συμπορεύεται η τρέλα με την λογική καλέ μου
αφήνουν χνάρια πέταλα μαργαρίτας να βρεις το δρόμο τους
Ν΄ ακολουθήσεις ίχνη…
Μ΄ αγαπά σ΄ αγαπά … αγαπάς σ΄ αγαπά …. αγαπώ αγαπώ …
σε αγαπάω με αγαπώ
Σα σέρνει βήματα η σκιά με γυμνές πατούσες…. αιμορραγεί πλακόστρωτο
κι αφήνει άλικα χνάρια να οσμίσει τυφλός να ακολουθήσει σοκάκι
Σε γυμνές σκιάς πατούσες να πορεύεται
Βάφουν ήλιο σοκάκια αρφανεμένα φωτός εκ κοιλιάς …
Κήρες χαράσσουν μοίρα ζωής…. ντύνουν μανδύα λευκό με ιμάντες μανίκια
να σταυρώσουν χέρια παρακλητικά σε σπασμένη ράχη….
Καρφώνουν ψυχή σε χάλκινο σταυρό…
Τρυπούν κορμί...χολή το ποτίζουν
να φυτρώσει
τύψεις λουλουδιασμένες μωβένιες ερινύες…
Και…
Τα χρώματα της ίριδας σε συνουσία απόλυτη γενούν
τον ένα χρωματισμο….
Αυτό το μοναχοπαίδι άγνωστων γεννήτορων Αετόχρωμα…
..............................................................................................................................................

*στην ΜΑΡΙΑ.....(στο βλέμμα της.....κι ενός αγγέλου Ερωτα)

**Τραγουδι...Παπακωνσταντινoυ-Νταλαρας..."πριν το τέλος"... ΣΤΗΝ ΜΑΡΙΑ κι αυτό

***foto...http://niepatrzsie.deviantart.com/art/on-the-end-85263030

ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ ....ελπιδα (ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ)

σαν σημερα.....γεννηθηκε η ελπιδα

σαν σημερα....γεννηθηκε η σοφια....

σαν σημερα....γεννηθηκε το βλεμα της Αληθειας

σαν σημερα....γεννηθηκε η Γυναικα που επιστρεφει τον Ανθρωπο στην Εδεμ

σαν σημερα...που γεννηθηκε η Ελπιδα (μου)

χαμογελω χαρα...

χαμογελω...ευγνωμοσυνη να πορευτω ζωη

χαμογελω....ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΗΡΘΕΣ....

ΣΗΜΕΡΑ ΧΑΜΟΓΕΛΩ.....

ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΟΜΟΡΦΑ ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ....

ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΟΜΟΡΦΑ....ΧΡΟΝΙΑ ΟΠΩΣ ΤΑ ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΑΙ....

ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ....ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ (μου)...ΦΙΛΗ....ΦΙΛΗ ....ΦΙΛΗ...

Α-τιτλου...αίσθηση

Σε φωσάκια φυλακίζω βλέμμα
να καθρεφτίσω μέσα τους ψυχή ….
Πυξίδα οριζογραμμής …να πορευτώ...

να Σε πορεύομαι…
λείπεις… θαρρώ

και.....

"μουλείπεις"

νυχτερινό δάκρυ ξεπροβάλει
κάθε που ανατέλλει η Σελήνη
μα πάλι….
σε φύτεψα μέσα μου λέω
Ρίζωσες στα δάχτυλα μου…

Ποταμιά γίνηκες στο μέτωπο…στα μάγουλα
"Ρυτίδες "σε αποκαλεί του ανθρώπου φοβισμένη σκέψη
Μα εγώ…εγώ…κολυμπώ πνίγομαι μέσα τους
Τις αποτυπώνω στ΄ ακροδάχτυλα…
Τις αντιγραφώ σε κόλλα λευκή ψυχής…

δαχτυλικό αποτύπωμα.
Μου λείπεις…
Μα πάλι….

ζωγράφου δάχτυλα σε σκάλισαν
Επάνω μου…

στο μέσα μου σκαρίφημα κυττάρων....
Κεραυνός σε πέταξε στο κέντρο της κόρης των ματιών
Κι αν τυφλωθώ…θ αστράφτεις δρόμο να πορεύομαι
σ΄αγάπες που δεν πληρώθηκαν ποτέ…
Σαν φως

ατελέσφορο καντηλιού αναστάσιμου μνήματος
Θαρρώ…θαρρώ….θαρρούν…
Φρονούν…φρονούν….

φρονώ ....φρονώ....

και.....σ΄ ένα "έτσι πρέπει"

στιγνής νομοτέλειας υποτάσσομαι....

dust......dust....

Μαζεύω βροχή στ΄ απόχερα -χρόνους πέντε - να λούσω κώμη που σου φόρεσε ο ήλιος….
Τέφρα… και θα μεταλλαχθείς…ποτιστής γεννήτορας ρόδου Ενός….
Του αιώνιου χρίσμα να μεταλάβεις…
Να γίνεις Eσύ…το αιώνιο ρόδο μιας ύπαρξης ουσίας
Τέφρα…σ΄ένα κουτάκι, σπονδή του απίθανου να γένεις
Στην μνήμη να αποδοθείς….κουρνιασμένο έμβρυο σε Αιώνιο σύμπαν….
Τέφρα… και θα σκορπίσεις στης θάλασσας τα πέρατα...
να ταξιδεύεις….
Θα ταξιδεύεις….ταξίδια ονείρου δικού Σου…
Στις χούφτες θα σε κρατήσω…θα σε αναδέψω με την μοριακή της γενιάς σου πούδρα…
οι Δυο σας…σε σκόνη μιΑ…
πούδρα κορμική σε καρμικά ταξίδια

Μια ανάσα κάθε φορά θα ξεριζώνω…ένα αγκάθι θα φυτεύεται στην μνήμη
Θα σε καρφώσω στις κόρες των ματιών….θα σε σπείρω στις Γενιές Σου…
κι εκείνες, θα σ΄ αποθέσουν στις γέννες τις δικές τους …
να μείνεις…
Εσύ αιωνόβιο δένδρο…στους χρόνους τους απέθαντους…απέθαντη κι Εσύ στιγμή…
ουσίας όμοιας Θεού…

Μ’ ανάσα νιογέννητου κραυγή θα σε καταστήσω Εραστή της Ανατολής…
Ηλιος Εσύ ,να αιμορραγείς το φως…να ξεπλένεις τον άνθρωπο τον περιπατητή της γης ...
Με ρόγχο επιθανάτιο θα σε βαπτίσω χαιρετισμό της δύσης…
Ακάθιστος Ύμνος…
Ύστατος ύπνος ονείρου έμμηνης πανσέληνου …
να αιμορραγείς ανθρώπου ελπίδα ολονύχτιας ικεσίας…..

Εκπολιτίζω το βάρβαρο της πράξης….να πάρω ανάσα Ανθρώπου που κουβαλά κατάρα γηγενή…
ανθρώπου εκδιωγμένου από Έδέμ …
Φορώντας ρούχο ένα…
κατάρα Θεού…"κατ’ εικόνα κι ομοίωση Μου να πορεύεσαι Αδάμ"….
Κύρτωσαν οι ώμοι αυτοί της ψυχής, από βάρος αποτρόπαιου εγκλήματος….
Θύτης και θύμα…
λεύκανε η κώμη μια νύχτα εικοσάλεπτη…μαύρισε η ψυχή σ΄ αγρύπνιας εικοστετράωρα….
Σκόνη
…να σ’ ανασάνω…να σε κατοικήσω, να κατοικηθώ
δια βίου θεμέλιο αόρατου γρανίτη

Εκπολιτίζω αποτρόπαιο χρέος…
Μεμψίμοιρoς κι αδύναμη πορεύομαι στου Ελέους το όρος…
"Απελθέτω απ εμού κι απ ώμου"….
επί ματαίω ικέτης εγωπαθής φυγόπονος
Εκπολιτίζω αποτρόπαιο χρέος…
απευθυνόμενη σε Θεού ευσπλαχνία το ανέφικτο προς-Ευχόμενη…
φυγόπονος πάντα....
Μύρο σε λούζω…λόγια ποιητή Ανδαλουσιάνου
Προτροπή μοιρολογιού στα χείλη Μανιάτισσας κάρφωσα για σένα
"Πήγαινε…πήγαινε….μην ακούς την πυρωμένη ανάσα….
Κοιμήσου πέτα ησύχασε…..Κι η θάλασσα πεθαίνει...." ***

Ας είναι να…
Σε ΑγαπΑω στο πάντα…
............................................................................................................................................................................................................................
***ΛΟΡΚΑ...."θρήνος για τον Ιγνάθιο Σάντσες Μεχίας"...Μετάφραση Νίκος Γκάτσος
......................................................................................................................................
*Τραγουδι: dust in the wind ( Kansas)
**foto : deviantart http://archangel-uriel.deviantart.com/art/Dust-like-me-34093801

επτάθλ(ι)ον......

Γυμνές πατούσες ζωγράφισαν αμμουδερό ουρανό…
Ανάποδα μ’ έμαθες να περπατώ
Ανάποδα έμαθες τις σκέψεις να χορεύουν
Καρκινική γραφή τα δάχτυλα ακουμπούν
Κι
εφτά ψαλμούς "Δαυιδικούς" σου γράφουν…
εφτά χοροί ζεϊμπέκικοι σε ύφαλους εφτά
βιογραφούν ζωή δική σου
εφτά χαρές…κι οι πόνοι πάλι επτά…
"Θεός αν είσαι"….
Εφτά ημέρες κούρνιασα στα χέρια σου,
για να με πλάσουν…..
Εφτά και να με τεμάχισεις νύχτες…..
Σε εφτά κουτάκια να με χτίσεις
με εφτά ψευδές καθρευτικές σκιές
Επτά να με γκρεμίσεις μέρες….
Χτίζοντας επτά ευχές Γυναίκας
Σε εφτά πανσέληνους χυτεύτικες
Κι έγινες εσύ
….το ψεύδος το έβδομο της Δημιουργίας
Τέφρα και άμμος έγινες ….
κι απ τις παλάμες
δραπετεύεις κάλπικα… σε χνάρια πυροστιάς
......................................................................................................................................
*τραγουδι 1: Νυχτεριδα ...Νταλαρας....( ενα απο τα 22 τραγουδια του...μου μου αρεσουν)
*τραγούδι: 2 Στην Κ...Παύλος Σιδηρόπουλος
**foto: deviantart http://tuoneila.deviantart.com/art/Lie-72626231

Σήμερα που...

Δεν με φτάνει ο χρόνος σήμερα... αετοκυνηγός σε αγριοδασιά έγινα

Τίποτα δεν μου φτάνει σήμερα
κάγκελα γίνονται τα σύγνεφα…..
να στεγαστώ θέλω στο άυλο....
Ένα “ πάντα” προς-ευχή
μ΄ένα "για" λιτανείας προπομπό εξαπτέρυγο..
Δεν με φτάνει ο τόπος σήμερα….
Ένα "ποτέ" υπόσχεση

μ΄ένα "ξανά" που χορεύει πυρρίχιο γονατισμένο
Να αφεθώ σε εφτά ανέμους θέλω….
να χτιστώ σε εφτά μήτρες πέτρας θηραϊκής…
Δεν με φτάνει σήμερα η μέρα…
Κι η νύχτα μάκρυνε Αγάπη….
Τούτη η νύχτα…που ορφάνεψε σελήνης
τούτη τη νύχτα που φοβάται κι ο θεός
εμένα δεν μου φτάνει….
Δεν με φτάνει η ανάσα σήμερα,
που μια ανάσα ανάγκη σε έχω….
Σήμερα που
αγκομαχώ κλίμακες συλλαβές τρεις …..
ημιτελής σκαρφαλώνω σκαλοπάτια πέντε
Αγκομαχώντας ανηφορίΖΩ
ένα σκαλισμένο "σαναμαγαπάς" Γολγοθά μονοπάτι
Σήμερα που
περίσσεψε η φυγή
να πνιγώ θέλω σε μουσική
και τ΄ άβαθο της να καρφώνεται στα μάτια ......
Σήμερα
να φορεθώ Εσένα θέλω….
Να σε φορέσω….Να ΣΕ φορεθώ
Τούτη μόνο η φορεσιά
Σήμερα μου φτάνει……

..........................................................................................................................................................................

*Τραγούδι: αχ να κοιμηθώ (στιχοι μουσική..Νίκος Ζουδιαρης(λατρεμένος απ΄το πρώτο άκουσμα) ....ερμηνεία Aπόστολος Ρίζος

*foto: deviantart http://gares.deviantart.com/art/Wind-19058150

...................................................................................................................................................................................................................................

**αφιερωση : σε τρια ζευγαρια μάτια ( για την απαντοχή βλέμματος....για το "ωωωωωωωπ"! μιας τσουλήθρας απόλαυση